به گزارش خبرنگار مهر، تالاب بین المللی آلاگل از گنجینه‌های ارزشمند گلستان بوده که نقش مؤثری در حفظ محیط زیست، اقتصاد مردم بومی و گردشگری منطقه دارد. این تالاب در بهمن ماه ۱۴۰۱ به طور کلی خشک شده و عاری از هر گونه آب و پرنده و آبزی است.

طبق گفته‌های محمد اسماعیل اسدی، پژوهشگر بین المللی آب و خاک و دوستدار محیط زیست، تغییر رژیم آبی رودخانه اترک به عنوان تنها منبع تغذیه تالاب‌ها و ساخت سد در استان‌های همجوار، حیات این اکوسیستم منحصر به فرد را در معرض تهدید قرار داده است.

مجموعه تالاب‌های آلماگل، آجی‌گل و آلاگل سه تالاب بین المللی در شمال گنبدکاووس و با وسعت سه هزار و ۲۷ هکتار، محل زمستان گذرانی پرندگان آبزی و کنارآبزی هستند که از شمال سیبری به این تالاب‌ها مهاجرت می‌کنند.

این مجموعه به عنوان تالاب‌های حلقه‌ای در سال ۱۳۴۹ در فهرست کنوانسیون تحقیقات بین‌المللی پرندگان آبزی و مهاجر (کنوانسیون رامسر) به ثبت رسیده است.

تالاب آلاگل به عنوان بزرگترین دریاچه استان گلستان و یک تالاب آب شور بوده که در کنار شهر اینچه برون واقع است. آلاگل ۲۵ کیلومتر مربع مساحت دارد و یک دریاچه آب شور است و برای همین پرورش ماهیان آب شورزی دریای خزر به ویژه ماهی سفید و کپور در پایین دست این تالاب رونق زیادی دارد.