سد گلستان در حدود ۱۲ کیلومتری شمال شرقی شهر گنبدکاووس، به روی رودخانه گرگانرود و بین دو سد بوستان و وشمگیر احداث شده است.
این سد پیش از این منطقه میانی رودخانه گرگانرود را به یکی از مناطق دیدنی شهرستان گنبدکاووس تبدیل کرده بود که همه ساله هزاران نفر گردشگر و دوستدار طبیعت برای بیتوته به آن منطقه سفر می‌کردند.
از آب سد گلستان علاوه بر تأمین آب زراعی، برای پرورش ماهی نیز استفاده می‌شد که با طبیعت سرسبز در پیرامون، این سد مکانی مناسب برای لذت از هوای تازه و تفریح بوده است.
سد مذکور از نوع سدهای خاکی همگن است و شاخه اصلی آن از ارتفاعات کوه‌های شرق استان گلستان سرچشمه می‌گیرد.
در سال گذشته سد وشمگیر به عنوان سومین سد خاکی پایین دست رودخانه گرگانرود در استان گلستان نیز به شکل کامل خشک و بستر این سد به دشت بی‌آب و علف تبدیل شد.
لازم به توضیح است خشک شدن سدهای گلستان و وشمگیر در مرکز استان گلستان در صورت عدم علاج بخشی، صنعت کشاورزی و دامپروری منطقه را با بحرانی بزرگ و مشکلات زیست محیطی و معیشتی مواجهه می‌کند که باعث کوچ و مهاجرت بیش از ۴۰ هزار نفر از مردم مناطق خواهد شد.
موقعیت جغرافیایی و شرایط اقلیمی مناسب گلستان و قرار گرفتن نام آن در میان سه استان پرباران شمال کشور، سبب شده تا از ظرفیت رودخانه‌های مهمی همچون گرگانرود، قره سو، اترک سفلی، شرق خلیج گرگان و نکارود به طول ۲ هزار و ۷۰۰ کیلومتر بهره‌مند شود.
تاکنون ۱۴ سد در مناطق مختلف استان با اهدافی از جمله مهار سیلاب، تأمین آب زمین‌های زراعی پایین دست سدها و حتی صنعت با ظرفیت ذخیره‌سازی سالانه حدود ۲۴۵ مترمکعب آب ساخته شده و یا در دست احداث است.
احداث این سدها نه تنها بحران کم آب و خشکسالی را حل نکرده بلکه با برهم زدن تعادل اکولوژیک منطقه و ایجاد «توهم پرآبی»، بحران‌های خشکسالی و کم آبی را در استان گلستان و سراسر ایران دامن‌زده که باید راهکاری عاجل برای آن اندیشیده شود.
انتهای پیام
منبع : خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)