خبرگزاری فارس مازندران ـ زینب پورمرادی| باز ریشه دواندن دردی به امتداد خون مردم مظلوم، الله اکبر، باز جوشیدن خون مردم، باز در خیابان ایستادن و با مشت‌های گره کرده در تسلای داغ قلب مادر، پدر و فرزندان داغدیده و ننگ از چشم‌هایی که بسته است و پر پر شدن فرزندان ایران را نمی بیند.

پلیس راهور ایستاده و در حالی چند ماشین پیش رو جمعیت را مرتب می‌کند که انگار این ماشین ها هم بی‌صدا فریاد می زنند. جمعیت اضافه می‌شوند، آقایان صف جلو و خانم‌ها عقب ایستاده‌اند تا خود را شریک غم عزای شهدای زائران حاج قاسم بدانند؛ عزایی که هیچوقت به فراموشی سپرده نخواهد شد.

دیدید که مظلومان چطور دل از این دنیا کندند و دیدید که با هجوم نامردان خون این ملت را به جوش آوردند. اما هیچوقت این خون ریختن‌های بی‌گناه بی‌جواب نمی‌ماند.

در مسیر راهیپمایی قدم‌ها سنگین و کوبنده‌تر می‌شود، صدای جمعیت زنان در این راهپیمایی‌ها بلندتر به گوش می‌رسد، زنانی که برای خواهر، برای مادر، برای پدر؛ صدای‌شان رساتر است چون آنها می دانند که این زخم‌ها خوب شدنی نیست و سال‌ها این مردم عزادار خواهند بود.
 
عزادار فرزندی که تیکه و پاره شده. عزادار پدری که تکه‌ای از تنش جدا شد. عزادار بزرگ‌مردانی که مکتب حاج قاسم را دنبال می‌کنند؛ پس ای منافقین بدانید که این ملت را شهادت مشتاق‌ است.

کور خوانده‌اید. به قول حاج قاسم ما ملت امام حسینیم. به چشم کوران این مردم ولایت مدار تمام مسیر را بر حاج قاسم و شهدای زائرش سلام فرستادند.

 پایان پیام/ک