غلامرضا خارکوهی به مناسبت سالگرد شهادت آیت الله سید مصطفی خمینی در گفتگوی اختصاصی با ایسنا  اظهار کرد: تا قبل از این واقعه مبارزات سیاسی علیه رژیم پهلوی در رکود نسبی بسر می‌برد. به طوری که حتی برخی از مبارزان داخلی دچار افسردگی و سرخوردگی سیاسی شده و انگیزه‌شان برای ادامه مبارزه کمرنگ شده و ناامید بودند.

این تاریخنگار گلستانی افزود: رژیم شاه تصور می‌کرد روز اول آبان سال ۵۶ با حذف شخصیت بزرگ و مؤثری مثل سید مصطفی خمینی از جامعه مبارزان، امام خمینی و نهضتش را ضربه فنی کرده و آن‌ها را منزوی می‌کند تا دست از مبارزه بردارند. اما نتیجه عکس شد.

وی با اشاره به شرایط سخت مبارزات و استبداد مطلق شاه، گفت: برخلاف تصور رژیم پهلوی، شهادت آیت الله سید مصطفی خمینی موجب افزایش بیداری ملت و همبستگی و همدردی مردم با امام خمینی شد و آرزوهای شاه برباد رفت و از این توطئه طرفی نبست.

خارکوهی خاطرنشان کرد: البته فقدان چهره برجسته‌ای مثل سید مصطفی که شخص دوم مبارزات بعد از امام خمینی (ره) بود، به واقع غم و ضربه بزرگی محسوب می‌شد ولی با انبوه اطلاعیه‌هایی که در داخل و خارج کشور برای محکومیت این واقعه منتشر گردید، به اضافه مجالس ترحیم زیادی که به این منظور برگزار شد، بار دیگر نام امام خمینی بر سر زبان‌ها افتاد و موجب معرفی بیشتر شخصیت و اهداف سیاسی او شد.

وی گفت: پس از شهادت فرزند بزرگ امام خمینی(ره)، علی رغم حاکمیت استبداد پلیسی بر کشور، روند مبارزات نیروها و جریانات انقلابی افزایش یافت و هر روز بیش از پیش مردم به میدان آمدند و به نقادی و مخالفت با رژیم پهلوی پرداختند. به طوری که یک سال و نیم بعد حکومت پهلوی از پا درآمد و شاه علیرغم داشتن ارتش و پلیس مدرن و مجهز و با وجود حمایت‌های گسترده غربی‌ها از تخت طاووس ساقط شد.

خارکوهی با اشاره به ویژگی‌های مهم فرزند امام خمینی گفت: آیت الله سید مصطفی خمینی فرزند بزرگ امام خمینی(ره) بود که در سی سالگی به درجه اجتهاد رسید و دارای کرسی تدریس در حوزه علمیه و دارای تألیفات متعدد بود و نقش برجسته‌ای در مبارزات برضد رژیم پهلوی داشت به طوری که شاه در سال ۴۳ او را به همراه پدرش از ایران اخراج کرد و ابتدا به ترکیه و سپس به عراق تبعید کرد که از آن پس او تا زمان شهادتش با امام خمینی در شهر نجف اشرف بسر می‌برد تا اینکه در اول آبان سال ۵۶ توسط عوامل رژیم پهلوی به طور مرموزی به شهادت رسید.  

انتهای پیام