امامعلی حبیبی نابغه کشتی جهان و دارنده اولین مدال طلای المپیک ایران و کشورهای مسلمان متولد روستای «درزیکلای آخوندی» در سه کیلومتری جنوب بابل است. وی در سن هشت سالگی بعد از فوت پدر و مادرش به قائمشهر (شاهی سابق) نزد خواهرش رفت و ورزش را با کشتی محلی «لوچو» آغاز کرد و سپس فراگیری فنون کشتی را در سال ۱۳۳۱ در پادگان گرگان استارت زد.